Zondag 15 mei 2022
Overweging naar Johannes 14, 23-29
De vader is groter dan ik…
God is goed, God is groot, God is liefde … vanaf den beginne …
Omdat hij het is, groter dan ons hart, die ons heeft gezien eer wij werden geboren
kunnen wij het niet laten om zijn liefde te beantwoorden met onze liefde,
met onze woorden en met onze daden in het voetspoor van Jezus.
In Jezus is de liefde Gods mensgeworden en als wij de woorden van Jezus ter harte nemen, dan zal de Vader ons liefhebben en dan zullen wij verblijf bij Hem houden, dan zullen wij wonen in de liefde, die groter is dan ons hart, als wij de woorden van Jezus ter harte nemen. De woorden die de Schrift ons in de context van de Paastijd aanreikt zijn woorden uit de afscheidsrede van Jezus, waarin hij nog eens kort aangeeft wat de kern is van zijn boodschap. Het is alsof hij in een soort slotakkoord nog eens alle registers openzet:
- hij spreekt over de Vader, die groter is dan hijzelf;
- hij spreekt over zichzelf, de zoon van de Vader, die het woord en de liefde van de Vader bemiddelt en die vrede geeft, een andere vrede dan de vrede van de wereld
- hij spreekt over de Geest, die ons helpt om zijn woorden te begrijpen
- hij spreekt over de wereld en hij spreekt tot en met zijn leerlingen
Kortom: Jezus spreekt met zijn leerlingen over de verhoudingen die er zijn of kunnen zijn tussen Vader, Zoon, Geest, mens en wereld en in al deze verhoudingen gaat het om de liefde.
In de onderlinge liefde openbaart zich de godsliefde, en door de liefde van God leren wij van onszelf te houden en door onze eigen liefde, onze liefde voor de ander en voor God bemiddelen wij de liefde in de wereld waarin wij leven.
Jezus nodigt ons uit om van hem te houden. Net zoals de leerlingen van Jezus houd ik van Jezus, omdat hij sprekend de Vader was en is. In en door zijn woorden en daden kwam de levende God aanwezig. Hij was en is een instrument van de liefde Gods.
Als geen ander kon hij spreken over de Vader en als geen ander kon hij de liefde van de Vader bemiddelen naar mensen toe. Het heengaan en het naderende afscheid van Jezus betekende voor zijn leerlingen het einde van hun weg met hem. Het zou het einde betekenen van een levengevende relatie en dat is voor iedereen moeilijk. Maar Jezus wist beter…. Hij wist dat zijn heengaan geen definitief afscheid zou betekenen van zijn leerlingen. ..hij wist dat zijn weg hem thuis zou brengen bij de Vader. Hij wist dat in en door zijn dood en opstanding zijn bemiddelende rol op zou houden en dat er door zijn heengaan een onmiddellijk contact tussen de leerlingen en de Vader zou ontstaan. De weg die Jezus met zijn leerlingen ging zou ophouden, omdat het doel bereikt was, de volmaakte en totale vereniging van Jezus met zijn Vader. Op het kruis raken hemel en aarde elkaar. En als je getuige mag zijn van het gegeven dat hemel en aarde elkaar raken, dan is dat een zeer indringende ervaring, die doorgaans het begin is van een nieuwe fase in je leven.
Na de paaservaring begrepen de leerlingen dat de beminnende handen van de Vader sterker zijn dan dodende mensenhanden. Zij begrepen dat de zoon van God en God zelf groter waren dan hun hart, groter dan hun verstand en krachtiger dan wie dan ook. Door de paaservaring ging de deur naar de hemel op een kiertje of misschien wel helemaal open voor de leerlingen.
M.a.w. de weg hield niet op, maar een nieuwe weg of misschien kun je beter spreken over een woestijn, een werkelijkheid waarin alle wegen oplossen, opende zich. De vrede van de opgestane gekruisigde werd hun vrede. De oneindige liefde van de Eeuwige vervulde en overstroomde hun harten en grote vreugde overviel hen, omdat zij wisten dat de Vader, de Zoon en de Geest met hen waren. Moge het ook ons gegeven worden om dicht bij God te zijn, om te wonen in zijn liefde.
Mogen ook wij eens delen in de vreugde, de vrede en de liefde van de Vader, de Zoon en de Geest.
Amen.
Sanny Bruijns O.Carm.
