Zondag 21 december 2025
In de eerste lezing hoorden we vertellen over koning Achaz. Hij is een voorvader van Jezus, de 13e in de lijn van David. Het is geen goede koning: hij voert oorlog, die verloopt slecht. Maar zijn naam betekent: ‘De Heer heeft vast gehouden’, En dat heeft de Heer. Hij stuurt de profeet Jesaja naar hem toe. Hij steekt als het ware een hand uit om hem te helpen. Achaz moet daar wel een stap voor in de richting van de Heer zetten. Een teken aan hem vragen is een uiting van vertrouwen. Maar Achaz vertrouwt alleen op zijn eigen krachten. Het is bijzonder dat God dan – ondanks de dwarse houding van Achaz – toch met een teken komt. ‘De Heer houdt vast’: belooft betere toekomst: Hij geeft een teken van hoop: er zal iemand komen die Gods aanwezigheid incarneert: In hem is God met ons. Achaz begrijpt er niet veel van. Hij blijft op zijn eigen manier oorlog voeren en verliezen. Maar het wonderlijke is dat deze profetie, dit Woord van de Heer, eeuwen lang meegaat in het gedachtengoed van het joodse volk. Er zál een Emmanuel komen. We geven de hoop niet op.
Matteüs, diep onder de indruk van Jezus, en er heilig van overtuigd dat God op een bijzondere wijze in Jezus werkzaam was en blijft, legt aan het begin van zijn evangelie voor zijn lezers vast, dat deze Jezus de lang verwachte messias is, door deze profetie van Jesaja in de mond van de engel te leggen. In heel zijn verdere boek zal Matteüs de persoon van Jezus en zijn lotgevallen voortdurend in het licht van het Oude Testament plaatsen. En de twee namen die hier aan het pasgeboren kind zullen worden gegeven, verwoorden wat hier gebeurt voor de mensheid. Hij is Jezus = God redt, en hij is Immanuël: God met ons. Het is de meest hoopvolle boodschap die je kunt bedenken en een boodschap – dat is het opvallende – die altijd actueel blijft.
Daarom zouden we Kerstmis niet als een historisch gebeuren moeten vieren, maar als een intensivering van wat is. Ons uitkijken naar Kerstmis is een bezinning: geloven wij dat God met ons is? Is ons vieren een meedoen met wat nu eenmaal een gewoonte is? Kerstmis als happening? Of belijden wij dat God telkens weer mens wordt in het vele goede dat gebeurt, dat God telkens weer aanwezig komt waar recht geschiedt en liefde mensen draagt.
Onze wereld is een grote chaos, een verwarrend geheel van conflicten. Hoe kan daar ooit Gods Koninkrijk uit groeien? Knap wie er iets van begrijpt. Alleen geloof en vertrouwen in de nooit aflatende Naam kan ons gerust stellen: Hij zal er zijn, Hij die redt…. Hoe dan ook. Ooit….
Ineke Wackers
