Zondag 18 mei 2024
Johannes 20, 19-23
Als iemand lange tijd de vertrouwde leider is geweest van een vereniging en zo iemand valt plotseling weg, dan weten de leden soms even niet meer hoe het verder moet. Dat dreigde ook te gebeuren met de leerlingen van Jezus na zijn vreselijke dood. Ze zaten teleurgesteld, uitgedoofd en vol verdriet bij elkaar. Hoe moesten ze toch verder… Tot ze in de morgen van Pinksteren plotseling als het ware ineens wakker werden geschud uit hun verdriet… Dat is zo ongeveer wat we zojuist hoorden in de Handelingen van de Apostelen. ‘Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak. En heel het huis waar zij waren, was er vol van. Zij werden allemaal vervuld van de heilige Geest…’ Wat mogen we ons daarbij voorstellen?
Ik dacht aan het volgende. Ik heb helaas al een paar heel dierbare mensen verloren. En het is al een paar keer gebeurd dat we dan met familie en vrienden als vanzelf aan elkaar allerlei verhalen begonnen te vertellen. Mooie verhalen, maar ook verhalen waar je opnieuw weer verdrietig van werd. Soms zelfs verhalen waar je met zijn allen vreselijk om moest lachen… kortom, het was dan alsof onze dierbare zo weer de kring binnen kon stappen…
Ik stel me zo voor dat de leerlingen van Jezus, daar, toen bijeen in dat huis in Jerusalem, ook iets dergelijks hebben ervaren. Dat zij ook verhalen begonnen te vertellen aan elkaar. Over wie Jezus voor hen geweest was. Over zijn grote aandacht voor zieken en voor mensen die buiten de boot waren gevallen. Over zijn lastige verhouding met de farizeeërs die hij soms keihard de waarheid had gezegd. Of over de lessen die de natuur ons geeft: ‘Kijk naar de vogels van de hemel, ze zaaien niet en maaien niet, ze oogsten niet, de hemelse Vader voedt ze…’ Zéker móet ook het grote vertrouwen ter sprake zijn gekomen dat Jezus had in zijn Vader in de hemel… Had hij nog kort voor zijn arrestatie niet zoiets gezegd als ‘Ik laat jullie niet verweesd achter. De Vader zal jullie in mijn een Helper zenden, zijn heilige Geest zenden; die zal jullie alles laten begrijpen wat ik jullie gezegd heb’ (Joh.14,26).
Er is daar, toen, tijdens het Pinksterfeest, écht iets heel belangrijks gebeurd! Het verhaal uit de Handelingen van de apostelen zegt het aldus: “Er waaide een frisse wind die het hele huis vulde”. Hun verdriet en angst maakte geleidelijk plaats voor het vertrouwen en de moed die Jezus altijd had uitgestraald. Ze voelden weer de geestkracht die Jezus altijd had bezield!
Zo probeer ik me voor te stellen wat er indertijd gebeurd is. De leerlingen werden opnieuw geraakt door Jezus, door dezelfde geestkracht die ze gevoeld hadden toen Jezus hen gevraagd had hem te volgen. Dat gaf hen weer nieuwe kracht. Het is diezelfde Geest die ook nu nog mensen raakt, ook ons… Een tiental jaren na de dood van Jezus is het de apostel Paulus die een poging waagt die geest nader te beschrijven:
‘de vruchten van de Geest zijn: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, zachtheid en trouw.’ (Gal.5,22).
De Geest van Jezus werkt dus niet buiten ons om. Ze werkt juist in ons en met ons… op een heel menselijke manier.
Bidden we dat de geest van Jezus, de heilige Geest ook in en door ons werkt:
Kom heilige Geest, vervul onze harten en ontsteek in ons het vuur van Uw liefde.
Kom heilige Geest en alles zal worden herschapen.
En het aanschijn van de aarde zal worden vernieuwd.
Ben Wolbers
